Dawno nic nie wrzucałem... mimo, że wakacje to jakoś tyle rzeczy na głowie że nie mam czasu nic nagrać. Więc wrzucę chociaż jakiś tekst. Będzie on nagrany trochę inaczej niż poprzednie bo w poprzednich bawiłem się trochę głosem żeby sprawdzić efekty, ale wracam do tego normalnego więc zobaczymy jak to będzie xd. A co do tekstu to chyba będzie u mnie kilka kawałków o jednej nazwie (pewnie i tak ją jeszcze zmienię) podzielone na części , a każda zwrotka to inna historia.

Byli już razem, przeszło sześć wiosen,
i mroźnych zim, choć niektóre z nich okropne,
Mróz dobijał się do okien, ale i tak byli blisko,
Nawet w tych chwilach, gdy płomienie wszelkie nikną,

Nigdy nie krzyknął, nawet nie unosił głosu,
Ona oddałaby wszystko, by zlać się z nim w przyszłość,
By czas i miejsce, odeszły w nicość,
by nie miały znaczenia, na to wzajemnie liczą,

Lecz podła przyszłość, miała inne plany,
On pierwszy raz krzyknął, w pokoju huk ławy,
U niej łzy na twarzy, Popłynęły strumieniami,
Jakby latami, na tą chwilę czekały,

Ona Musiała wyjść, zaczerpnąć powietrza,
On wódki łyk, albo więcej, nie pamięta,
pamięta tylko krzyk, ale nie swój,
lecz Jej chwilę później, pobiegł na dół,

Za późno już, choć tak szybko biegł,
W wyścigu nie miał szans, szybsza była śmierć,
Nie odda jej nie, krzyczał i płakał,
Lecz żadne uczucia, nie wpłyną na tego kata,

Już ją dawno zabrał, i nic tego nie zmieni,
Bo jakiś idiota, nożem odebrał im wszystko,
Za co ta kara, krzyczy w niebiosa,
Wini sam siebie, za to że krzyknął,

Ref. x2
Szczęście ... odbierane szczęśliwym,
W świecie ... gdzie ludzi chciwych,
zazdrosnych, nienawistnych, Jest pełno dookoła,
A szczęśliwi, ambitni, giną przez nich od tak.



2.
Ojciec policjant, z którego powinna być dumna,
Powinna, lecz nie jest, nie pozwala jej duma,
Choć on ma szacunek, wśród wielu z tego fachu,
To w oczach jedynej córki, tyran nie tatuś,

Gdy z dachu już znikały, ostatnie promienie,
Zły tatuś tu zajrzy, to raczej jest pewne,
Nie znajdzie kryjówki, może mieć tylko nadzieję,
Że nocy kolejnej, coś się stanie, go nie będzie,

Zniknie na zawsze, to jej marzenie,
Kiedyś wieczory każde, były kontaktem z niebem,
Modliła się stale, lecz bez rezultatów,
Jakby słowo w parę, zamieniało się od razu,

Straciła wiarę, bo jak tu wierzyć w Boga,
Gdy dziecko małe, musi takim rzeczom sprostać,
Wytrzymywała ten koszmar, przez kolejne lata,
I powtarzała sobie, niedługo osiemnastka,

Wyjedzie z miasta, i zniknie stąd,
Mama zaszła w ciążę, plany poszły w kąt,
W jedną z kolejnych nocy, zebrała w sobie moc,
Wzięła sprawy w swoje ręce, i zabiła go,

W jednej chwili mrok, zaświecił światłem,
Dla przyszłej siostry, przyszłości normalnej,
Ona oskarżona, dwadzieścia pięć lat,
Kolejny koszmar, nikt nie uwierzył w fakt,

Ona zza krat, żyje nowym życiem,
Nie wie czy gorzej tam, czy gorsze przeszłe chwile,
Siostra nie chce jej znać, ale z matką ma kontakt,
Młoda żyje tak, jak ona nie mogła,

Dumna z siostry, z osiągnięcia każdego
Czekała na moment, gdy wyjdzie stąd,
Przytulić ją, Wytłumaczyć dlaczego,
Nie miała możliwości, nastąpił zgon.

Ref. x2
Bohaterzy ... nie mają tu szans,
W świecie ... pełnym kłamstw,
Słowo policjantów, było więcej wart,
Niż młodej bohaterki, więc skończyła tak,


Hejterek czeka na hejty