ostatnio coś nie pisałem, więc takie po krótkiej przerwie, jakoś nie mam weny ani czasu na pisanie.
dwie zwrotki, po 12 wersetów, niedokończony, niedopracowany raczej.

pod beat: Manuellsen - Zeit


znów się to dzieje i znów tracę nad sobą kontrolę
i znów jestem sam, kiedyś było to co Twoje to i moje
i nie wiem już gdzie mam iść, nie wiem co się dzieje
i nie wiem już co mam zrobić, znów w oczach widać biedę
i nie wiem już co powiedzieć, kiedy do niej dzwonię
w jej snach widać jak rozcina mnie by poznać anatomię
po czym po kawałku wrzuca w ciemną, opuszczoną chłodnice
znów mój chory umysł zaczyna żyć swoim własny życiem
w mojej głowie znów słychać ten upiorny głos, tak cichy
znów jestem na końcu czarnego tunelu i szukam nici
białej nici, aby pokazała mi wyjście z labiryntu
widzę ślady butów mojego cienia, ale nie wiem już czy był tu

i znów się to dzieje, znów nic kurwa nie wiem...

patrzę w górę i znów słońce toczy wojnę z księżycem
chciałem powrócić do wspomnień ale spaliło mi kliszę
uciekły te piękne chwile zatrzymane na fotografiach
zamykam oczy, zaciskam pięści i uwalniam emocji nadmiar
odpalam zapałkę i znów mam w sobie iskrę nadziei
na to co było, że wróci znów i już się to nie zmieni
znów został płacz, brak głosu, tylko ruchy ciała # mim
brak wołania o pomoc, słychać tylko pierdolony wstyd
to jego krzyk, otworzyłem mu ryj swoim brakiem dojrzałości
znów chowam się w pokoju dzień drugi, czwarty, piąty
jedna zasada, pośpisz po śmierci, znów popadam w agonię
ściany pochłonięte lodem zamarzają, zrobiło się chłodniej